غزوه بنی لحیان

غزوه ای است که در سال ششم هجری برای انتقام گرفتن خون اصحاب رجیع از قبیله بنی لحیان انجام شد.

تاریخ این غزوه

ابن اسحاق مى ‌گوید: رسول خدا (صلی الله علیه وآله) ذى حجّه (سال پنجم) و محرّم و صفر و دو ماه‌ ربیع را در مدینه اقامت گزید، و در جمادى الأولى (شش ماه پس از جنگ بنى قریظه) به خونخواهى شهداى رجیع: خبیب بن عدىّ و همراهانش بر سر «بنى لحیان» رفت‌.

اما واقدی می گوید: «پیامبر (ص) روز اول ربیع الاول سال ششم از مدینه بیرون آمدند و تا غران و عسفان رفتند و مدت غیبت ایشان از مدینه چهارده شب بود.»

وقایع غزوه بنی لحیان

پیامبر (ص)، از کشته شدن عاصم بن ثابت و یاران او سخت ناراحت شدند و همراه دویست نفر که بیست اسب همراه داشتند از مدینه بیرون آمدند. و در محل گنبدى که در ناحیه جرف بود فرود آمدند و بامداد روز بعد حرکت کردند و وانمود مى‌ کردند که آهنگ شام دارند. پیامبر (ص) هنگام تخفیف گرماى روز حرکت مى ‌کرد، و از غرابات و بین عبور فرمود تا به بلندی هاى ثمام رسیدند.

از آنجا در راه شتابان حرکت فرموده تا به وادى غران رسیدند که عاصم بن ثابت و همراهانش آنجا کشته شده بودند. پیامبر (ص) بر آنها رحمت فرستاد و فرمود: شهادت بر شما گوارا و فرخنده باد. قبیله لحیان که از آمدن پیامبر (ص) مطلع شده بودند به قله‌ هاى کوهها گریختند، و مسلمانان به هیچ کس از ایشان دست نیافتند. پیامبر (ص) یکى دو روز آنجا اقامت کردند و گروههایى را از هر سو به جستجو اعزام داشتند، و آنها هم به کسى دست نیافتند. آنگاه پیامبر (ص) حرکت فرموده به عسفان رسیدند.

«جابر بن عبداللّه أنصارى» مى‌ گفت که: از رسول خدا شنیدم که چون آهنگ‌ بازگشتن به مدینه را کرد، مى‌گفت، «آئبون تائبون إن شاء اللّه، لربّنا حامدون، أعوذ باللّه من وعثاء السفر و کآبة المنقلب، و سوء المنظر فى الأهل و المال».

پانویس

منابع

• مغازى تاریخ جنگهاى پیامبر(ص)، محمد بن عمر واقدى (م ۲۰۷)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، مرکز نشر دانشگاهى، چ دوم، ۱۳۶۹ش.
• آیتی، محمد ابراهیم. برگزیده تاریخ پیامبر صلی الله علیه و آله.
• زندگانى محمد(ص) پیامبر اسلام، ابن هشام (م ۲۱۸)، ترجمه سید هاشم رسولى، تهران، انتشارات کتابچى، چ پنجم ، ۱۳۷۵ش.